Zapraszamy
na strony czasopism wydawnictwa:

Nowoczesna Uprawa Przedsiębiorca Rolny Rolniczy Przeglšd Techniczny Hoduj z głowš bydło Hoduj z głowš œwinie
Pytanie do mecenasa
Temat - podatek od nieruchomości albo podatek rolny
Na użytkowanych przez nas gruntach według wypisu z rejestru gruntów jest droga. Od drogi deklarujemy podatek od nieruchomości. Stan jest taki, że droga jest praktycznie drogą publiczną i korzystają z niej okoliczni rolnicy. Łączy ona ze sobą dwie drogi powiatowe i zarazem grunty dwóch wsi. Z drogi tej korzystają okoliczni rolnicy dojazd do pól, połączenia z drogami powiatowymi.
 
Rozmowy z Urzędem Gminy dotyczące umorzenia, zwolnienia nie odniosły żadnego rezultatu - gmina nie widzi elementu społecznego i lokalnego. Ponieważ na innych działkach, które użytkujemy były również drogi, zostały dokonane zmiany klasyfikacyjne i decyzją starostwa przekwalifikowano je na użytki rolne. W kwestii wspomnianej na wstępie drogi geodezja nie uwzględniła naszego wniosku o przekwalifikowanie, a my nie odwołaliśmy się od tej decyzji.
 
W miesiącu sierpniu 2008 r. przedmiotowej drodze (typowa gruntówka) przez 10 godz. prowadziliśmy rejestrację pojazdów i osób korzystających. Powierzchnia drogi wynosi 14 900 m2, a my cały czas pozostajemy jej właścicielami.  
 
Celem ustalenia jaki rodzaj podatku należy uiścić od konkretnej nieruchomości (podatek rolny, czy podatek od nieruchomości) trzeba uwzględnić następujące okoliczności faktyczne i prawne. Grunty stanowią w aktualnie obowiązującym systemie podatkowym przedmiot (fizyczny) trzech podatków, a mianowicie podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego.
 
Podstawowym kryterium rozgraniczającym zaliczenie do przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, podatkiem rolnym, czy też podatkiem leśnym jest od dnia 1 stycznia 2003 r. właściwe sklasyfikowanie w ewidencji gruntów i budynków. Dopiero kolejnym kryterium jest to, czy zostały zajęte na prowadzenie (wykonywanie) działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza lub leśna.
 
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12.01.1991 r. – o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 1991 Nr 9, poz. 31 z późn. zm.), iż grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W myśl z kolei przepisu art. 2 ust. 2 w/w ustawy, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
 
Wypada zauważyć, że treść ww. przepisu jest zbieżna z treścią art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Tekst jednolity: Dz. U. 1993 r. Nr 94 poz. 431 ze zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
 
Z treści przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika jednoznacznie, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości decyduje treść wpisu do ewidencji gruntów i budynków świadczący o klasyfikacji danego gruntu jako użytku rolnego, niezależnie od tego, czy jego treść jest zgodna z rzeczywistością czy też nie. Pojęcie „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” dotyczy tych gruntów, które są gruntami rolnymi (gruntami sklasyfikowanymi w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne). A zatem określenie to należy interpretować według jego językowego znaczenia tzn. jako grunt używany faktycznie do prowadzenia działalności gospodarczej. /tak m.in.: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 października 2007 r., I SA/Wr 819/2007/
W związku z powyższym wymaga podkreślenia, iż wszystkie użytki rolne, co jest nowością obowiązującą od początku 2003 r., bez względu na to, czy stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Zatem grunt sklasyfikowany w ewidencji gruntów jako R (grunt rolny), położony w  środku miasta, nie podlega podatkowi od nieruchomości, chyba że jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Od każdego użytku rolnego, począwszy od 2003 r., należy opłacać podatek rolny. Do tej pory tylko grunty gospodarstwa rolnego (powyżej 1 ha) nie podlegały podatkowi od nieruchomości. Po wprowadzeniu zmian każdy użytek rolny, bez względu na jego powierzchnię, nie podlega podatkowi od nieruchomości, tylko podatkowi rolnemu. O tym, czy jest to użytek rolny, decydują zapisy w ewidencji gruntów. Podatnicy i organy podatkowe powinny zatem zweryfikować grunty do 1 ha pod kątem ich oznaczeń w ewidencji gruntów (art. 1a ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. – o podatkach i opłatach lokalnych). Jeżeli okaże się, że podatnik posiada użytki rolne, to należy ustalić, czy są one zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.
 
Ponadto, na mocy ustawy  z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) wprowadzone zostało nowe brzmienie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Obecnie opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają trzy kategorie nieruchomości: pasy drogowe, drogi, obiekty budowlane związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Od podatku wyłączono tym samym wszelkie drogi publiczne oraz usytuowane w związku z ich istnieniem obiekty budowlane związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu.
Użyte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych sformułowania tzn. „pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu” - odnoszą się do pojęć zawartych w ustawie o drogach publicznych (ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2000 r. Nr 71 poz. 838 ze zm.)
 
Stosownie do treści z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ustawy o drogach publicznych pasem drogowym jest: „wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą, natomiast droga to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym”.
 
Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych - drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Stosownie zaś do art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Drogi nie zaliczone do jednej z powyższych kategorii dróg nie stanowią dróg publicznych i nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem. Kwestię, jakim podatkiem będzie opodatkowana droga prywatna (wewnętrzna) zależy od odpowiednich zapisów w ewidencji gruntów i budynków (statusu nieruchomości).
 
Należy w tym kontekście zwrócić uwagę, iż użyte w treści przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (jak też art. 1 ustawy o podatku rolnym) pojęcie „ewidencja gruntów i budynków” należy rozumieć jako ewidencję gruntów i budynków przewidzianą w art. 2 pkt 8 ustawy 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 100 poz. 1086 ze zm.) tj. jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych (art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne) i mają walor dokumentu urzędowego.
 
Podkreślić zarazem należy, iż niedopuszczalne jest w postępowaniu podatkowym przeprowadzanie przeciwdowodu, zmierzającego do wykazania (zaprzeczenia) danych z ewidencji, jako niezgodnych ze stanem faktycznym nieruchomości. Przeprowadzenie przeciwdowodu jedynie wykaże, że treść takiego wpisu jest niezgodna z rzeczywistością, nie powoduje natomiast anulowania czy też zmiany treści takiego wpisu (a to wpis decyduje o rodzaju zobowiązania podatkowego od nieruchomości). Jest to jedynie możliwe poprzez zmianę jego treści w samej ewidencji gruntów i budynków, stosownie do art. 22 ust. 2 i art. 23 Prawo geodezyjne i kartograficzne. /tak m.in.: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2005 r., II FSK 1522/2005/
 
Stosownie do art. 22 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ewidencję gruntów i budynków prowadzą starostowie. Do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy m.in. utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi (§ 44 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków; Dz. U. 2001 r. Nr 38 poz. 454).
 
Dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek (§ 46 ust. 1 cyt. rozporządzenia). Jak wynika z powyższego, w celu aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów zainteresowany winien zgłosić się do właściwego starosty prowadzącego ewidencję gruntów i budynków dla danego obszaru wraz ze stosownymi dokumentami, na podstawie których możliwe będzie potwierdzenie, iż w istocie rzeczywisty stan faktyczny i prawny odbiega od uwidocznionego w ewidencji gruntów i budynków.
 
Przeprowadzenie tego postępowania, toczącego się w trybie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, może doprowadzić do zmian w ewidencji gruntów, a to z kolei stanowi podstawę do ustalenia zmiany zobowiązania podatkowego w zakresie posiadanej nieruchomości.

powr?t do listy pyta?
 
© 2013 copyright APRA, wszelkie prawa zastrzeżone | Polityka prywatności | Regulamin | Regulamin prenumerat